historia Piaseczna

Im bliżej świąt Bożego Narodzenia tym bardziej myślę o tych mi bliskich z mojej rodziny, którzy zasiadali niegdyś ze mną do wigilijnego stołu. Ich losy zapisane są w moich genach. Jestem z pokolenia powojennego, ale ta straszna wojna jest we mnie. Zawsze interesowały mnie losy matek, które traciły swoje rodziny. One są przekładem, że człowiek zniesie bardzo dużo...

Ulica Świętojańska, to miejsce o bardzo ciekawej historii. Moje wspomnienia dotyczą początków lat 60. i wszystko, co tu opiszę, jest spojrzeniem na świat dziewięcioletniej dziewczynki, która trochę zagubiona została zapisana do szkoły nr 1. przy ulicy Świętojańskiej.

Opublikowanie pierwszej części mojego artykułu o zbrodni w Orężnej, dokonanej przez Niemców 4 sierpnia 1944 r., nieoczekiwanie dla mnie stało się bazą do wyjaśnienia wątpliwości i bardzo ciekawego kontaktu z Czytelnikami.

Za każdym razem, gdy sięgam do aktów stanu cywilnego z Piaseczna, a potem przeglądam w Grobonecie mogiły na piaseczyńskim cmentarzu, to ogarnia mnie nostalgia za tymi czasami, gdy jako mała dziewczynka razem z moim koleżankami ze szkoły przy ul. Świętojańskiej spędzałyśmy dużo czasu na cmentarzu przy zaniedbanych grobach, by je porządkować.

Czy Piaseczno powinno się szczycić, że wszystkie drogi tej niezwykłej historii prowadzą do naszego miasta? Raczej nie! Ale opowieść jest ciekawa, złodzieje imponują sprytem i bezczelnością, niebywałą fachowością w „zawodzie” kasiarza i są na pewno inspiracją do wielu filmów i książek.

Posiadłość Lefeldów, znajdująca się pod Piasecznem nad rzeką Jeziorką, ma bardzo ciekawą historię. Opowiedział mi o dziejach tego majątku syn kompozytora i pianisty Jerzego Lefelda - pan Jerzy Lefeld junior, geolog i humanista.

Przez kilka miesięcy unikałam tego tematu i na koniec - gdy przyszedł do mojego domu w osobach niezwykłych - zrozumiałam, że dużo było w tym unikaniu przypadkowej celowości. Bo trzeba było nabrać kondycji, aby przeanalizować to, co nastąpiło.

Historia piaseczyńskich zaginięć i samobójstw, szczególnie dzieci i młodych ludzi, nie jest na szczęście zbyt bogata w wypadki. Pamiętam jednak kilka epizodów, które wstrząsnęły mieszkańcami, zasiały panikę i na kilka lat stały się powodem do snucia przypuszczeń, co mogło się wydarzyć i dlaczego doszło do tak tragicznych finałów.

Zanim napiszę o dalszych losach kierownika piaseczyńskiego kina muszę wyjaśnić co znaczył „kwaterunek”. W latach powojennych władze PRL wprowadzając kwaterunek poradziły sobie z brakiem mieszkań.

Z pamiętnika Jerzego Rowińskiego, czyli o tym gdzie rosły czereśnie, ciekawe spotkanie obok domu Banasikowskich, kto doniósł Niemcom o majątku w piwnicy i czy w tym domu tragedia mieszkała

Spory o nazwę, datę budowy i sens remontu ciągnęły się latami. Dopiero badania archeologiczne i historyczne odsłoniły prawdziwą wartość piaseczyńskiej Poniatówki – zabytku, który wciąż prowokuje pytania i odkrywa kolejne tajemnice.

To miała być zwykła droga do szkoły. Ale widok, jaki ukazał się pewnego poranka nad Perełką, na zawsze zapisał się w mojej pamięci. Na stercie cegieł leżało ciało kobiety – starej mleczarki, znanej niemal wszystkim w okolicy. Wstrząsająca zbrodnia do dziś owiana jest tajemnicą.

Piaseczno sprzed lat to nie tylko krajobraz zmieniających się budynków, ale przede wszystkim ludzie i codzienne życie – pełne dziecięcych przygód, podwórkowych zasad i wojennych wspomnień, które na zawsze wpisały się w pamięć mieszkańców. To opowieść o pokoleniu wychowanym w cieniu historii, pod czujnym okiem sąsiadów i z sercem pełnym marzeń.

Zakład św. Małgorzaty w Piasecznie to jedno z najbardziej niezwykłych, a dziś niemal zupełnie zapomnianych miejsc. Powstał na przełomie XIX i XX wieku dzięki inicjatywie hrabiny Ludwiki Moriconi – kobiety, która całe swoje życie poświęciła pomocy dziewczętom i kobietom uwikłanym w dramat prostytucji

Rodzina pani Jadwigi od kilku pokoleń związana jest z Piasecznem, Jeziorną i Konstancinem. Jadwiga wychowała się w domu w Piasecznie.