Piaseczno

Pogoda dopisała i zawodnicy w pięknej majowej aurze mogli przekroczyć linię mety.

We wtorek w Piasecznie burmistrz Daniel Putkiewicz oficjalnie rozpoczął drugą kadencję urzędowania. Przed przystąpieniem do wykonywania mandatów ślubowanie złożyli także radni.

W dzisiejszej opowieści z cyklu „Tu zaszła zmiana” główną rolę odegrają dwa plany znajdujące się w zbiorach Archiwum Głównym Akt Dawnych, to one zainspirowały mnie do napisania krótkiej analizy zmian zaistniałych od XIX w. do dziś w obszarze obecnie należącym do Piaseczna.

W mojej pamięci dotyczącej historii szkół podstawowych w Piasecznie najbardziej zapisały się trzy dni. Pierwszy to pójście do szkoły przy ul. Świętojańskiej zwanej jedynką w roku 1960, drugi dzień to defilada przez Piaseczno uczniów wyznaczonych do nauki w szkole nr 5 przy ul. Szkolnej w 1965 r., trzeci dzień to zakończenie roku szkolnego w 1968 r. i pożegnanie 8 klas w szkole nr 5. Te 3 dni pamiętam najbardziej, choć minęło już tyle lat i czas zatarł inne szkolne wspomnienia i nazwiska kolegów.

W Piasecznie, na skraju miasta tuż przy granicy z Chyliczkami, spotkamy osiedle drewnianych domków o identycznej architekturze, które dziś zasłaniają od strony ważnych dla miasta ulic przelotowych, Chyliczkowskiej i Przesmyckiego, wysokie drzewa.

W tym roku będziemy spali krócej w Święta Wielkanocne. Zegarki z godziny 2.00 na 3.00 przesuwamy z 30 na 31 marca. Z kolei dłużej pośpimy z 26 na 27 października. Czy zmiany czasu dają więcej korzystne, czy przynoszą więcej strat? Czy już zawsze będziemy przestawiać dwa razy w roku zegarki?

W "Przystani pod Klonami" rozpoczęła się debata przedwyborcza z udziałem Jana Kurzępy ( KW Prawo i Sprawiedliwość) i Daniela Putkiewicza (KWW Koalicja Obywatelska). Udziału w debacie odmówiła Joanna Otręba (Nasza Gmina – Nasz Powiat).

Przygotowując się do napisania tekstu, odnalazłam kilka relacji mieszkańców z ul. Nadarzyńskiej, których opowieści coraz bardziej odchodzą w zapomnienie. No bo kto dziś zrozumie to, że ludzie kiedyś bali się burzy i mieszkańcy z czynszowego, piętrowego domu przy ul. Nadarzyńskiej zbierali się w czasie burzy na klatce schodowej, niby dla bezpieczeństwa, ale tak naprawdę po to, aby wspólnie posiedzieć, pogadać, wysłuchać opowieści wojennych. Wysłuchać gawęd o duchach kamienic i ich legendarnych mieszkańcach.

Zajrzyjmy do pierwszego dziesięciolecia XX w., trudnego dla Polski będącej pod panowaniem Rosji, dla której rusyfikacja naszej ojczyzny była naczelnym zadaniem.