Na kajak

Wielka Brytania wychodzi z Unii, a Polska doszła (na razie) do ćwierćfinału EURO. Świat się zmienia, a Ty nie wiesz, co się dzieje? Idź na kajak.
Zanim pójdziesz, przeczytaj kilka wyjątków z „Podręcznika Kajakowca” z 1933 roku autorstwa Antoniego Heinricha.
Transport: „Można go przewieźć w wagonie bagażowym, płacąc jedynie za 20 kg bez względu na rzeczywisty ciężar. Inne typy łodzi, dłuższe od kajaka, muszą opłacać wysoką taryfę, co utrudnia przewóz koleją. Rozebrane składaki wozi się w przedziale kolejowym darmo”.
Zdrowie fizyczne oraz psychiczne: „Kajakarstwo jest jednem z najwspanialszych ćwiczeń fizycznych o wysokiej wartości zdrowotnej i wychowawczej. Zawdzięcza to zarówno charakterowi ruchów, jak i warunkom, w jakich się odbywa. Połączone działanie tak potężnych czynników naturalnych, jak słońce, woda i wszechstronny ruch, pobudza wydatnie (do 300% ) pracę większości mięśni i stawów, serca i płuc, wzmaga przemianę materji. Kajakowanie w kryształowo czystem, bezpylnem powietrzu, w atmosferze wolnej od hałasu i zgiełku, pozwala na odprężenie nerwów, działa zbawiennie na cały ustrój człowieka”.
Szacunek wobec przyrody: „W stosunku do przyrody żywej i martwej należy zachowywać stosunek przyjacielski. Majenie łodzi zielenią, niszczenie krzewów, rąbanie drzewek, łamanie gałęzi, bezmyślne niszczenie grzybów, deptanie kultur leśnych (młodników), łąk, ogrodów, pól — to dowód barbarzyństwa. Nie należy również niszczyć gniazd, głuszyć ryb, strzelać do ptaków, zabijać żadnych stworzeń (nawet żmij, które są bardzo pożyteczne)”.
Jak się zachowywać: „W rozmowach z ludnością być prostym, naturalnym, przystępnym, wesołym. Za świadczenia, jak nocleg, opał, jedzenie, należy zawsze płacić, choćby zapłaty nie żądano. „Darmozjady" najbardziej zrażają ludność do turystów”.
Technika: „O stylu decyduje szereg czynników zależnych bądź od budowy kajaka, bądź też od budowy kajakowca. Charakterystyczne cechy kajaków (długość, szerokość, wysokość burty), wobec znormalizowania głównych wymiarów, nie ulegają większym wahaniom, natomiast pozostałe czynniki, związane z anatom ją i fizjologją kajakowca, wykazują większą rozbieżność. Aby dobrze rumać (wiosłować – przyp. JG), trzeba dobrze to znaczy wygodnie i pewnie siedzieć”.
Bezpieczeństwo: „Kajakarstwo jest sportem wodnym, o tem trzeba pamiętać. Nim siądzie się do kajaka, trzeba umieć pływać i to nie tylko w dobrych warunkach, na pływalni, ale na wodzie sfalowanej, na prądzie.” To jest bardzo ważna uwaga, niesamowicie dzisiaj lekceważona.
Rzeka górska: „Rzeka górską zastawia na kajakowca liczne zasadzki. Całą swą żywiołową energję skierowuje, aby „zgnębić" intruza, co śmiał wyruszyć na jej wolne dziewicze wody”.
Fotografowanie: „Na wycieczki nadają się wyłącznie małe aparaty ręczne, łatwe w obsłudze, szybkie i wygodne w użyciu. Płyt szklanych należy unikać, gdyż są ciężkie i łatwe do stłuczenia. Jeśli się ma aparat na płyty, należy używać wyłącznie ciętych błon, nieco droższych lecz dużo wygodniejszych od płyt szklanych”.
Różnorodność polskiej przyrody i możliwe cele wycieczek: „A mamy wszak jeszcze ,,taki" Dunajec, Dniestr, Prut, Wilję, możemy się pochwalić tysiącami jezior Pomorza i Wileńszczyzny, a wreszcie taką osobliwością, jak Polesie!”.
Zagranica: „W obecnej chwili, wskutek ograniczeń paszportowych, ruch turystyczny zagranicę zmalał niemal do zera. Wiecznie tak jednak nie będzie, i nadejdą znów lata, gdy zagranica stanie otworem dla polskiego turysty”.
Prawda ogólna: „Poza naczelną zasadą: jeździć bez wywrotki, jest i druga: nie niszczyć łodzi. Kajak może i powinien pływać po wodzie, nigdy zaś trzeć się po piasku, szutrze, kamieniach, kołkach. Nie należy dopuszczać, by uderzał o filary mostowe, zagrody, tamki, lądował dziobem na brzeg”.
Dobrych wakacji!
„Podręcznik Kajakowca” zawiera 343 strony i dostępny jest na polona.pl – zasobach cyfrowych Biblioteki Narodowej.